08 Οκτ Χώρες με ονόματα που προέρχονται από τα ελληνικά
Χιλιάδες λέξεις σε όλες σχεδόν τις ομιλούμενες γλώσσες προέρχονται από την ελληνική. Επίσης, τα ονόματα πολλών χωρών σε όλο τον κόσμο, μερικές από τις οποίες βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από την Ελλάδα, προέρχονται από ελληνικές λέξεις.
Το όνομα της δεύτερης μεγαλύτερης χώρας της Νότιας Αμερικής, της Αργεντινής, προέρχεται από το λατινικό «argentum», το οποίο, με τη σειρά του, έχει τις ρίζες του στην αρχαία ελληνική λέξη άργυρος. Όταν οι Ισπανοί έφτασαν για πρώτη φορά στην Αργεντινή, περίμεναν να βρουν χρυσό. Αντίθετα, διαπίστωσαν ότι όλοι οι ιθαγενείς χρησιμοποιούσαν ασήμι για τα σκεύη και τα κοσμήματά τους. Δεν άργησαν να συνειδητοποιήσουν ότι τα βουνά της περιοχής ήταν γεμάτα από κοιτάσματα του πολύτιμου μετάλλου, έτσι η γη ονομάστηκε από το ασήμι.
Το όνομα της αρχαίας πόλης του Αζερμπαϊτζάν «Ατροπατένιο», που βρίσκεται μεταξύ της Ανατολικής Ευρώπης και της Δυτικής Ασίας, προέρχεται από την αρχαία ελληνική ονομασία «Ατροπάτης». Ο Ατροπάτης ήταν ένας Πέρσης ευγενής που ίδρυσε την πόλη Ατροπατένιο μετά το θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Αν και τα εδάφη που κατέλαβε ανήκουν κυρίως στο Ιράν σήμερα, η ίδια η αρχαία πόλη θεωρείται ότι ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά του Αζερμπαϊτζάν.
Το όνομα της Αιγύπτου προέρχεται από δύο ελληνικές λέξεις. Ο φιλόσοφος Στράβων υποστήριξε ότι η λέξη Αίγυπτος είναι μια σύνθετη λέξη που προέκυψε από το συνδυασμό του «Αιγαίον» και του «Υπτίως» που σημαίνει «η χώρα κάτω από το Αιγαίο Πέλαγος».
Το όνομα «Αιθιοπία» έχει τις ρίζες του στο αρχαίο ελληνικό «Αιθίωψ», ένα σύνθετο όνομα που προέρχεται από το ρήμα «αίθω» και τη λέξη «όψις» που σημαίνει «καμμένο πρόσωπο», αποδίδοντας το ηλιοκαμμένο δέρμα των κατοίκων της χώρας. Η γειτονική χώρα της Αιθιοπίας ονομάστηκε «Ερυθραία» από την Ερυθρά Θάλασσα.
Η Γεωργία, που βρίσκεται στην περιοχή του Καυκάσου στις ακτές της Μαύρης Θάλασσας, πήρε το όνομά της από τον Άγιο Γεώργιο. Η πραγματική προέλευση του ίδιου του ονόματος είναι από την ελληνική λέξη «Γεωργία».
Η Ινδονησία, η Μικρονησία και η Πολυνησία προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Η Ινδονησία, μαζί με όλες τις άλλες χώρες που τελειώνουν σε -nesia, οφείλουν τα ονόματά τους στην ελληνική γλώσσα. Τα νησιωτικά αρχιπελάγη που τελειώνουν σε «-νησία» (Πολυνησία, Μικρονησία κ.λπ.), έχουν δανειστεί την κατάληξη των ονομάτων τους από την αρχαία ελληνική λέξη «Νήσος».
Η Μάλτα πήρε το όνομά της από το διάσημο μέλι της. Οι Έλληνες κατοικούσαν σε αυτό το μικροσκοπικό νησί της Μεσογείου ήδη από το 700 π.Χ. Του έδωσαν το όνομα «Μελίτη», από το γνωστό μέλι που παράγεται στο νησί από την αρχαιότητα. Μέχρι τα βυζαντινά χρόνια, η Μάλτα αποκαλούνταν «Η χώρα του μελιού».
Το Μονακό συνδέθηκε με τον Ηρακλή. Το Μονακό είναι ανάμεσα στις πολλές χώρες με ονόματα που προέρχονται από την ελληνική γλώσσα. Στην αρχαιότητα, το λιμάνι του Μονακό ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τη λατρεία του μυθικού ήρωα Ηρακλή και συχνά αναφερόταν ως «Ηρακλής Μονοίκος». Μάλιστα, εκείνη την εποχή υπήρχε ένας ναός αφιερωμένος στον Ηρακλή, που δεν συνηθιζόταν για έναν ημίθεο, που ονομαζόταν Μονοίκος ή «μονοκατοικία». Ακόμη και σήμερα, το όνομα του κύριου λιμανιού του Μονακό είναι “Port Hercules”, δηλ. «το Λιμάνι του Ηρακλή».
Η σχέση της Σκωτίας με την ελληνική γλώσσα αμφισβητείται. Αν και δεν είναι ευρέως αποδεκτή, μια θεωρία υποστηρίζει ότι το όνομα της Σκωτίας προήλθε από την αρχαία ελληνική λέξη «Σκότος». Λέγεται ότι Μινωίτες και Μυκηναίοι έμποροι που έφτασαν βόρεια μέχρι τη σημερινή Σκωτία, εντυπωσιάστηκαν από την έλλειψη φωτός στην περιοχή, περιγράφοντάς την ως Σκωτία, ή «η χώρα του σκότους».
Όταν ο Ισπανός εξερευνητής Rui Lopez de Villalobos έφτασε σε ένα μεγάλο αρχιπέλαγος του Ειρηνικού, ονόμασε δύο από τα μεγάλα νησιά του προς τιμήν του βασιλιά Φίλιππου Β’ της Ισπανίας. Με τα χρόνια, το όνομα «Φιλιππίνες» έχει χρησιμοποιηθεί για όλα τα νησιά που ανήκουν στο αρχιπέλαγος. Φυσικά, το ίδιο το όνομα Φίλιππος είναι αρχαιοελληνικό, που σημαίνει «αυτός που αγαπά τα άλογα». Ο Φίλιππος Β’, ο πιο διάσημος της ιστορίας, ήταν ο πατέρας του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η Ευρώπη, ο Βόρειος και Νότιος Πόλος και ο Ατλαντικός Ωκεανός προέρχονται από τα ελληνικά. Εκτός από τις πολλές χώρες, υπάρχει μια ολόκληρη ήπειρος που παίρνει το όνομά της από την Ελλάδα. Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία, η Ευρώπη ήταν κόρη του βασιλιά Αγήνορα και της βασίλισσας Τηλέφασσας. Η Ευρώπη ήταν όμορφη και ο Δίας την ερωτεύτηκε. Μεταμορφώνοντας τον εαυτό του σε λευκό ταύρο με χρυσά κέρατα, παρέσυρε την Ευρώπη και την μετέφερε στην Κρήτη, όπου απόλαυσαν τον έρωτά τους.
Επιπλέον, ο Βόρειος και ο Νότιος Πόλος εμπεριέχουν την ελληνική λέξη «Πόλος» που περιγράφει το ψηλό, κυλινδρικό στέμμα που φορούσαν οι ελληνίδες θεές Ρέα, Κυβέλη και Ήρα. Η λέξη κυριολεκτικά σημαίνει άξονας, από τον οποίο παίρνουμε τη σύγχρονη λέξη πόλος.
Τέλος, το όνομα Ατλαντικός Ωκεανός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά την εποχή του Ηροδότου στην αρχαία Ελλάδα, περίπου το 450 π.Χ. Στα ελληνικά σημαίνει «η θάλασσα του Άτλαντα». Ο Άτλας ήταν ο ελληνικός θεός της ναυσιπλοΐας και της αστρονομίας. Τα πρώτα γραπτά κείμενα που αναφέρουν τον Ατλαντικό Ωκεανό αποδίδονται στον Πλάτωνα.