Μια ιστορική αναδρομή για την ψυχική υγεία

Μια ιστορική αναδρομή για την ψυχική υγεία

  Η ύπαρξη της ψυχικής ασθένειας απασχόλησε τους αρχαίους Έλληνες οι οποίοι προσπαθούσαν να ερμηνεύσουν και να αιτιολογήσουν την εμφάνισή της, υιοθετώντας τις παρακάτω κυρίαρχες απόψεις.

  Η πιο ευρέως διαδεδομένη άποψη στην αρχαία Ελλάδα ήταν η λαϊκή άποψη, κατά την οποία η ψυχική ασθένεια οφείλονταν σε κατάληψη του ανθρώπινου σώματος από τα κακά πνεύματα. Επιπλέον, όσα άτομα θεωρούνταν ψυχικά ασθενείς κατέληγαν να τα δένουν με αλυσίδες ή γινόταν αντικείμενα κοροϊδίας και υποτίμησης από τους γύρω τους. Ως θεραπεία αυτών των ασθενών χρησιμοποιούνταν η ερμηνεία των ονείρων η οποία συνήθως γινόταν από κάποιο ιερέα ή ιερομάντη, πιθανόν σε κάποιο νεκρομαντείο της περιοχής.

  Έπειτα, η  ιατρική άποψη αναπτύχθηκε τον 4ο αιώνα π.χ. και εκπροσωπήθηκε από τον Ιπποκράτη, ο οποίος ήταν και ο πρώτος που έδωσε στις ψυχικές ασθένειες ιατρική επεξήγηση, καθώς χρησιμοποίησε λέξεις όπως υστερία, μανία, μελαγχολία, άνοια, οι οποίες χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα στον χώρο της ψυχικής υγείας. Εκτός από τα παραπάνω, ήταν πρωτοπόρος και στην απόδοση της βιολογικής αιτιολογίας στην εμφάνιση της ψυχικής ασθένειας. Πιο συγκεκριμένα, υποστήριζε ότι κάθε ψυχική νόσος προέρχεται από την αλληλεπίδραση των τεσσάρων χυμών του σώματος (αίμα, μαύρη χολή, κίτρινη χολή και φλέγμα). 

 Τέλος, ο Πλάτωνας και ο  Αριστοτέλης εκπροσώπησαν τη φιλοσοφική άποψη σύμφωνα με την οποία, οι ψυχιατρικές  διαταραχές αποτελούν αναπόφευκτες εκφράσεις της ανθρώπινης ψυχής. Ο Αριστοτέλης χρησιμοποίησε τις λέξεις σκέψη, θυμικό και βούληση, για να περιγράψει τις ψυχικές λειτουργίες του ανθρώπου. Στην αρχαία Αθήνα οι ψυχικά ασθενείς περιορίζονταν καθώς τους έκλειναν μέσα στο σπίτι τους οι συγγενείς τους, οι οποίοι τους επέβλεπαν και επωμίζονταν τη φροντίδα τους. 

   Παρατηρούμε ότι ένα συνονθύλευμα θεολογικών, φιλοσοφικών και ορθολογικών στοιχείων διαμορφώνουν στην ελληνορωμαϊκή εποχή την επικρατούσα αντίληψη για τον ψυχικά ασθενή. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ο Ασκληπιάδης, οποίος επικέντρωσε τις μελέτες του στις παραισθήσεις και στις ψευδαισθήσεις που μπορεί να βιώσει ένα άτομο και έδωσε μεγάλη έμφαση στις διαπροσωπικές σχέσεις των ασθενών, ενώ πρότεινε θεραπεία για τους νοσούντες μέσα από τη μουσική. 

    Τέλος, παρατηρούμε ότι μόλις τις αρχές του 19ου αιώνα για πρώτη φορά η ψυχιατρική αρχίζει να αναδύεται ως μία ξεχωριστή ιατρική ειδικότητα. Επιπλέον, στις αρχές του 20ου αιώνα εισάγονται νέες έννοιες στους κόλπους της ψυχιατρικής επιστήμης, όπως οι μανιοκαταθλιπτικές ψυχώσεις και η πρώιµη άνοια, ενώ  το 1911 αναφέρθηκε για πρώτη φορά ο όρος “σχιζοφρένεια”.  Όπως είναι γνωστό, ο Sigmund Freud,  ιδρυτής της ψυχαναλυτικής θεωρίας και πράξης, συνδύασε στο συγγραφικό του έργο και την κλινική του πρακτική με ένα βιολογικό αλλά και ψυχοδυναμικό υπόβαθρο. Η ψυχαναλυτική προσέγγιση που εκπροσώπησε ο Freud επηρέασε βαθιά όχι µόνο τον κλάδο της ψυχιατρικής, αλλά και άλλους κλάδους όπως αυτόν της ανθρωπολογίας, της ιστορίας, της λογοτεχνίας, της τέχνης και γενικά τον πολιτισµό του αιώνα µας. Επιπλέον, φαίνεται ότι επηρέασε επίσης πλήθος επιστημόνων, που αργότερα δημιούργησαν ξεχωριστές σχολές όπως οι Adler, Jung και Rank. Το 1953 ,η χλωροπροµαζίνη ανακαλύφθηκε από τους επιστήμονες και αποτέλεσε το πρώτο αντιψυχωσικό φάρμακο.



Το psygrams.com σέβεται την ιδιωτικότητά σας

Επιβεβαιώστε εάν αποδέχεστε την παρακολούθηση του Google Analytics. Μπορείτε επίσης να απορρίψετε την παρακολούθηση, ώστε να μπορείτε να συνεχίσετε να επισκέπτεστε τον ιστότοπό μας χωρίς να αποστέλλονται δεδομένα στο Google Analytics.