Πώς το παράλληλο παιχνίδι επηρεάζει θετικά τον εγκέφαλο ενός μικρού παιδιού.

12 Ιαν Πώς το παράλληλο παιχνίδι επηρεάζει θετικά τον εγκέφαλο ενός μικρού παιδιού.

Συχνά τα μικρά παιδιά επιλέγουν να παίζουν μόνα τους δίπλα σε άλλα, μεγαλύτερα παιδιά, που παίζουν μαζί. Αυτή η έλλειψη αλληλεπίδρασης είναι πολλές φορές αυτό που κάνει τους γονείς να αισθάνονται ότι το παιδί τους «απομονώνεται» ή ότι δεν κοινωνικοποιείται και να αμφιβάλλουν για την αξία του «κοινωνικού» χρόνου. Στην πραγματικότητα αυτό το «παρακείμενο» παιχνίδι είναι τελικά περισσότερο ωφέλιμο για τα παιδιά απ’ όσο φαίνεται. Συγκεκριμένα, επηρεάζει τον εγκέφαλο και την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών με ένα θετικό, αλλά κάπως απροσδόκητο τρόπου.

Το παράλληλο παιχνίδι συμβαίνει όταν τα παιδιά παίζουν μαζί με άλλα παιδιά, χωρίς μεγάλη αλληλεπίδραση, σύμφωνα με το Ινστιτούτο Ανάπτυξης Παιδιών (CDI). Ένα παιδί ηλικίας περίπου 2 ετών ίσως έχει αρχίσει να δείχνει σημάδια αυτού του παιχνιδιού. “Παράλληλο παιχνίδι παρατηρείται γενικά στα μικρά παιδιά ηλικίας 24 έως 42 μηνών”, εξηγεί η Katie Davis, κλινικός νευροψυχολόγος στη Νέα Υόρκη, στην Romper.

Αυτό λοιπόν το «παρακείμενο» παιχνίδι, επιτρέπει στα παιδιά να γίνονται πρότυπα/μοντέλα το ένα για το άλλο. Μέσω αυτού και με τη διαδικασία της παρατήρησης, αναπτύσσονται μεταξύ άλλων, οι γλωσσικές, κινητικές, κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες των παιδιών. Επιπλέον, αυτό το είδος παιχνιδιού επιτρέπει στα παιδιά να διατηρήσουν την ικανότητά τους να παίζουν μόνα τους.

Ένα ακόμη όφελος για τα παιδιά είναι ότι το λεξιλόγιό τους εμπλουτίζεται από τις λέξεις που τυγχάνει να ακούν. Επιπλέον, αυτό το είδος παιχνιδιού επιτρέπει στα παιδιά να διατηρήσουν την ικανότητά τους να παίζουν μόνα τους, ενώ παράλληλα τους δίνει τη δυνατότητα να γνωρίσουν με τον δικό τους τρόπο τα παιδιά που παίζουν δίπλα τους. Κι αυτό γίνεται μέσα από μία συνεχή διαδικασία λήψης και εκτίμησης των πληροφοριών που λαμβάνουν από το περιβάλλον γύρω τους, όσο κι αν φαινομενικά είναι σαν να έχουν «χαθεί στον δικό τους κόσμο Άρα το παιχνίδι γίνεται “γέφυρα” από το μοναχικό παιχνίδι έως το πιο συνεργατικό παιχνίδι και αποτελεί ένα σημαντικό στάδιο που θα οδηγήσει σε πιο διαδραστικό παιχνίδι, αργότερα.