06 Μάι Ταξιδεύοντας με τα παιδιά… όταν το μυαλό ανοίγει και το «εγώ» μικραίνει
Όλη η οικογένεια στο δρόμο. Αυτό είναι κάτι που αξίζει να ζήσετε. Κάτι μοναδικό! Μερικοί άνθρωποι είναι πεπεισμένοι ότι μπορούν να το κάνουν. Άλλοι πάλι όχι τόσο πολύ. Σίγουρα δεν πρόκειται για ένα ταξίδι σαν αυτά που κάνατε πριν αποκτήσετε παιδιά και μπορεί να γίνει αρκετά απαιτητικό. Πρέπει να είστε έτοιμοι και καλά προγραμματισμένοι. Πρέπει να είστε διατεθειμένοι να σταματήσετε, όταν θέλετε να προχωρήσετε και να προχωρήσετε, όταν θέλετε να σταματήσετε. Και χρειάζεται υπομονή. Πολλή υπομονή. Και λίγο περισσότερο υπομονή. Και, στη συνέχεια, λίγο περισσότερο …. Αλλά υπάρχει η ανταμοιβή. Είναι ένα δυνατό συναίσθημα. Όπως και η ίδια η ιδιότητα του γονέα, είναι κάτι που δεν το κατανοούμε, παρά μόνο όταν βρεθούμε μέσα σε αυτό. Δεν μπορείτε να πάτε εκεί με κάποια άλλη διαδρομή. Δεν υπάρχουν συντομεύσεις για τη μητρότητα και την πατρότητα. Υπάρχει κάτι μοναδικό στα ταξίδια με τα παιδιά. Δεν μπορείς απλά να το φανταστείς. Ή να προσποιηθείς. Δεν μπορείς να το συνοψίσεις σε μια καρτ ποστάλ. Πρέπει να το ζήσεις.
Οι περισσότεροι ενήλικες αγαπούσαν τα ταξίδια προ του γάμου και στη συνέχεια, αγαπούσαν να ταξιδεύουν με τον/τη σύζυγό τους, μετά το γάμο. Και οι περισσότεροι από αυτούς εξακολουθούν να αγαπούν ακόμα περισσότερο τα ταξίδια, τώρα που έχουν παιδιά. Το ταξίδι περνάει σε ένα άλλο επίπεδο. Ένα διαφορετικό επίπεδο. Είναι σχεδόν μια εντελώς καινούργια εμπειρία. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο στοιχείο που αλλάζει το όλο θέμα. Βιώνετε μια άλλη πλευρά της ζωής. Μοιράζεστε κάτι με τους ντόπιους, που άλλοι ταξιδιώτες δεν μπορούν. Ακόμα και ο πιο αγενής οδηγός ταξί, όταν βλέπει τα παιδιά σας θα μιλήσει για τα δικά του παιδιά και θα σας προσεγγίσει με κατανόηση. Είτε το πιστεύετε είτε όχι, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να σταματήσει αυτούς τούς μικρούς χαριτωμένους backpackers να βιώσουν αυτό που και εσείς βιώνετε. Και τόσα άλλα!
Θα πρέπει να σταματήσετε να επηρεάζεστε από τις υπερβολές που ακούγονται συνεχώς. Να μην γίνετε ένας από εκείνους τους ανθρώπους που στο τέλος της ζωής του επιθυμεί να είχε κάνει αυτό ή εκείνο ή το άλλο και ποτέ δεν το έκανε. Μην φτάσετε στο τέλος της ζωής σας ευχόμενοι να είχατε κάνει κάτι το ιδιαίτερο και μοναδικό με τα παιδιά σας, όταν θα μπορούσατε. Έχετε συγκεκριμένο χρονικό περιθώριο… από τη στιγμή που γεννιούνται τα παιδιά αυτό το περιθώριο στενεύει πολύ γρήγορα! Έχετε μια επιλογή. Υπάρχουν πολλά στη ζωή που θέλετε να κάνετε και ονειρεύεστε. Αλλά αυτό δεν είναι σαν να διαβάζουμε ποίηση ή να μαθαίνουμε τένις ή να κάνουμε ένα μάθημα γιόγκα. Αυτά είναι πράγματα που μπορείτε να κάνετε όταν είστε 25, 45 ή 85 χωρίς να κάνει και μεγάλη διαφορά. Αλλά ένα ταξίδι με τα παιδιά σας είναι κάτι που πρέπει να κάνετε τώρα. Ξεκινήστε τον προγραμματισμό. Αρχίστε να σκέφτεστε. Ξεκινήστε με βιβλία-οδηγούς, χάρτες, κοιτάζοντας φωτογραφίες από παραλίες και βουνά και γέφυρες και μεγάλες αγορές και δείτε τον εαυτό σας με τα παιδιά σας, σιγά σιγά μέσα από τη μαγεία. Συνειδητοποιήστε ότι είναι δυνατόν! Μπορείτε να το κάνετε! Αδράξτε την ευκαιρία να ταξιδέψτε με τα παιδιά σας.
Μερικοί άνθρωποι, που έχουν κάνει πολλά ταξίδια με τα παιδιά τους από νεαρή ηλικία μέχρι και την εφηβεία, έχουν την τάση να πιστεύουν ότι τα διεθνή ταξίδια θα πρέπει να γίνουν μόνο όταν το άτομο μπορεί να τα εκτιμήσει πραγματικά. Ο λόγος είναι ότι τα παιδιά θυμούνται δύσκολα ξένες χώρες στα παιδικά τους χρόνια, αλλά θυμούνται σχεδόν κάθε λεπτομέρεια των ταξιδιών όταν είναι 15-17 ετών. Έτσι, λένε, ότι τα ταξίδια με μικρά παιδιά είναι για τους γονείς και τα παιδιά δεν θα θυμούνται τίποτα. Αλλά, από την άλλη πλευρά, δεν θα θυμούνται πάρτι γενεθλίων τους, παιχνίδια με τους φίλους, τις επισκέψεις στο ζωολογικό κήπο, ή ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου. Ούτε αυτά τα πράγματα θα έπρεπε να τα κάνουμε; Τα παιδιά δεν προορίζονται να θυμούνται κάθε λεπτομέρεια. Στόχος είναι να βιώσουν διαφορετικές κουλτούρες, πρόσωπα, νοοτροπίες, έθιμα, τους ανθρώπους, να μαθαίνουν να κατανοούν, να ακούνε και να ανέχονται από μικρή ηλικία. Πιθανόν να μην μπορούν να θυμηθούν σε ποια χώρα είχαν πάει, αλλά θα έχουν απορροφήσει τις εμπειρίες ενός διαφορετικού κόσμου. Τα παιδιά θυμούνται ζωντανά τις πτυχές ενός ταξιδιού, έχουν ανάμνηση των γονιών τους να προσπαθούν να περιηγηθούν με το αυτοκίνητο με τη βοήθεια του GPS και το μάθημα οδήγησης εκείνου του σκάφους στη λίμνη και τη χαρά να ταΐσουν κατσίκες και πρόβατα σε εκείνο το μικρό ορεινό χωριό της Αυστρίας. Αυτά τα βιώματά με την οικογένειά τους παραμένουν έντονα. Το να πούμε ότι τα παιδιά δεν θα πρέπει να ταξιδεύουν, διότι δεν θα θυμούνται τίποτα, είναι το ίδιο με το να λέμε ότι δεν πρέπει να διαβάζουμε στα παιδιά, δεδομένου ότι δεν θα θυμούνται το συγκεκριμένο βιβλίο ή ότι δεν πρέπει να παίζουμε μαζί τους, δεδομένου ότι δεν θα θυμούνται το συγκεκριμένο παιχνίδι. Υπάρχουν ένα εκατομμύριο εμπειρίες, κάθε μέρα της ζωής μας που, αν και ξεχνάμε τα επιμέρους συστατικά τους στοιχεία, μας βοηθούν στο πώς βλέπουμε και πώς αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο από τα πρώτα χρόνια μας.
Κάποιοι άλλοι πάλι δεν νομίζουν ότι είναι και πολύ καλή ιδέα να παίρνουν τα παιδιά μαζί τους στους προορισμούς τους, επειδή το κίνητρο των ενηλίκων για ταξίδι δεν έχει την ίδια προοπτική για τα μικρά παιδιά. Εκτός και αν πρόκειται για τη Disneyland. Υποστηρίζουν δε ότι, όταν επισκέπτεται κανείς το Μονακό, τη Ζυρίχη, το Τορόντο ή το Λιχτενστάιν, τα παιδιά απλά δεν ενδιαφέρονται για αυτά με τον τρόπο που ενδιαφέρονται οι ενήλικες. Επειδή πηγαίνουν μαζί και προσπαθούν να διασκεδάσουν, δεν σημαίνει ότι το απολαμβάνουν. Εδώ λοιπόν παρερμηνεύεται το κεντρικό επιχείρημα. Σκεφτείτε το αλλιώς. Ο προορισμός είναι άνευ σημασίας. Ένα ταξίδι γίνεται για τη φύση, τον κόσμο, την ιστορία, τον πολιτισμό, είναι για την ανθρωπότητα και για την προσαρμογή, γίνεται για να ανακαλύψουμε ποιοι είμαστε!. Αν δεν σας ενδιαφέρει ο κόσμος γύρω σας και τα ταξίδια, είστε εκτός επαφής με τη ζωή. Σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο με το να κάνει το παιδί μαθήματα μπάσκετ ή πιάνου. Το ταξίδι δεν είναι μία «ενασχόληση», είναι κάτι βιωματικό, είναι περισσότερο μια υποσυνείδητη αίσθηση εμπειρίας. Παιδιά που ταξιδεύουν είναι ευτυχισμένα με τη μαμά και τον μπαμπά, αυτό τα διαμορφώνει ώστε να είναι ανθεκτικά και σοφά, να αναπτύξουν καλύτερες κοινωνικές δεξιότητες και κατανόηση του κόσμου γύρω τους. Η ταυτότητα της οικογένειας θωρακίζεται.
Στόχος ενός ταξιδιού είναι να ανακαλύψει το παιδί τον κόσμο στον οποίο ζούμε, τους ανθρώπους μέσα σε αυτόν, τις αγορές, τις ξένες μυρωδιές, τα τοπία… Το θέμα είναι να διευρύνει τους ορίζοντές του και να είναι ευαισθητοποιημένο για τον κόσμο γύρω του. Γι’ αυτό ταξιδεύουμε με τα παιδιά μας. Ο χρόνος που περνούν μαζί μας εξερευνώντας, τα βοηθά να διαμορφώσουν τον εαυτό τους. Μερικοί γονείς δεν είναι έτοιμοι να ταξιδέψουν με τα παιδιά τους, νομίζοντας ότι θα ήταν κάτι πολύ περίπλοκο που δεν θα αξίζει τον κόπο. Παίζοντας στην παραλία, μαθαίνοντας γεωγραφία και ιστορία σε εκπληκτικές τοποθεσίες (και όχι από ένα βιβλίο), ακούγοντας ξένες γλώσσες… τα παιδιά τα λατρεύουν όλα αυτά! Όταν πηγαίνετε με τα παιδιά σας στη Νέα Υόρκη, στη Νάπολη, στη Βαρκελώνη ή στην Αθήνα, τα παιδιά απολαμβάνουν τις εμπειρίες εξίσου με μια μεγάλη παιδική χαρά! Απολαμβάνουν τα εστιατόρια, τα μουσεία, τα καταστήματα, τα μνημεία, τούς δρόμους, το μετρό και πολλά άλλα! Είναι σαν μικροί πρωταγωνιστές στο κινούμενο σχέδιο της ζωής.
Να έχετε πάντα μαζί σας μερικές μικρές δραστηριότητες για παιδιά, όταν ταξιδεύουν. Παίξτε μαζί παιχνίδια ή διαβάστε παρέα. Μην υποτιμάτε τη δύναμη των μικρών παιδιών και των βιβλίων με αυτοκόλλητα. Προσπαθήστε να προσαρμόσετε το ταξίδι στο ρυθμό τους. Είναι πρακτικά αδύνατο για μικρά παιδιά να επισκεφθούν σε μία ημέρα δύο μουσεία και μία γκαλερί. Προσπαθήστε να σχεδιάσετε μία δραστηριότητα την ημέρα, στη συνέχεια περάστε το υπόλοιπο της ημέρας στην πισίνα, καθιστώντας έτσι το ταξίδι πολύ πιο χαλαρωτικό και για εσάς!. Ενθαρρύνετε το παιδί σας να είναι κοινωνικό. Οι ενήλικες πάντα αγαπούν τα ευγενικά και γοητευτικά παιδιά. Σεβαστείτε το ρυθμό του παιδιού, επιβραδύνετε και χαλαρώστε. Ποιός νοιάζεται αν περάσετε όλη την ημέρα στην πισίνα ή εάν επισκεφθείτε το ίδιο μουσείο ερπετών στη λίμνη Garda δύο φορές, επειδή τους άρεσε τόσο πολύ; Αν χάσετε κάτι που θέλατε να δείτε, απλά κάντε το την επόμενη φορά.
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κανένας τρόπος να ποσοτικοποιηθούν πραγματικά τα θετικά αποτελέσματα που έχουν τα ταξίδια στα παιδιά. Τα παιδιά γίνονται πιο ανοιχτόμυαλα, ανεκτικά και προσαρμοστικά, αλλά αυτό είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Με τα παιδιά δημιουργούνται τόσες πολλές ευκαιρίες για συζητήσεις, φιλικά χαμόγελα και καλύτερες θέσεις σε ένα εστιατόριο. Βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια τους και ακούγοντας μερικά από τα σχόλια και τις προοπτικές τους, είναι κάτι το εκπληκτικό και διασκεδαστικό. Είναι πιο ανοιχτά σε διαφορετικά τοπικά φαγητά και έθιμα. Είναι περίεργα για τον κόσμο που ζούμε. Είναι ανοικτά με τους ανθρώπους και δεν φοβούνται να συνομιλούν με ανθρώπους. Ναι, υπάρχει ένα μεγάλος κόσμος εκεί έξω. Ας μάθουν γι’ αυτόν, ας τον δουν, ας τον συλλάβουν με τη φαντασία τους. Τα παιδιά, που μεγαλώνουν με γονείς που ενστερνίζονται τα ταξίδια, είναι τυχερά. Και οι γονείς τους επίσης. Είναι μαγικό να βιώνουν τη ζωή σε αυτό το επίπεδο με τα παιδιά τους. Απολαύστε τα παιδιά σας, γιατί δεν θα είναι παιδιά για πολύ.
Ταξιδεύοντας με τα παιδιά, είναι σίγουρα μια διαφορετική και πολύτιμη εμπειρία. Ενθουσιαζόμαστε, όταν ενθουσιάζονται, βλέποντας πράγματα για πρώτη φορά. Και βρίσκουν μικρά πράγματα, που εμείς θεωρούμε βαρετά, να είναι περιπέτειες. Όπως όταν είσαι σε μία 24ωρη διαδρομή με φέρι για τη Βενετία και στη συνέχεια άλλες 4 ώρες με το αυτοκίνητο μέχρι τους Δολομίτες. Εμείς οι ίδιοι πιθανόν να κάναμε πράγματα που δεν θα κάναμε ως ενήλικες χωρίς παιδιά και σίγουρα οι ντόπιοι είναι φιλικότεροι προς εμάς, επειδή έχουμε παιδιά. Γιατί λοιπόν να αλλάξει η αγάπη μας για τα ταξίδια, όταν αποκτήσουμε παιδιά; Τα ίδια το εκτιμούν πολύ και είναι μία από τις καλύτερες εμπειρίες που μπορούν να έχουν. Θα ανοίξουν το μυαλό τους και θα μπορούν να δουν με τα μάτια τους αυτά που μαθαίνουν στο σχολείο. Είναι το καλύτερο δώρο! Αλλά το κύριο κίνητρο μας είναι να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση της οικογένειάς μας για το πώς είναι η ζωή στον κόσμο. Ας δούμε που θα μας πάει αυτό το ταξίδι, το μόνο πράγμα που πρέπει να νικήσουμε είναι ο φόβος.