Στην προηγούμενη έκδοση του DSM, DSM–IV, η σχιζοφρένεια διακρίνονταν σε πέντε τύπους: (α) παρανοειδής, (β) αποδιοργανωμένος, (γ) κατατονικός, (δ) αδιαφοροποίητος, και (ε) υπολειμματικός. Στην τελευταία έκδοση του DSM, DSM-5, οι υπότυποι της σχιζοφρένειας καταργήθηκαν, λόγω χαμηλής διαγνωστικής εγκυρότητας και αξιοπιστίας. Αντί των υποτύπων προτάθηκε μία φασματική προσέγγιση της διαταραχής, κατά την οποία εκτιμάται η παρουσία ψευδαισθήσεων, παραληρητικών ιδεών, αποδιοργανωμένου λόγου, διαταραχών της ψυχοκινητικότητας, αρνητικών συμπτωμάτων, γνωστικών ελλειμμάτων, καταθλιπτικών συμπτωμάτων και μανιακών συμπτωμάτων (η κλίμακα εκτίμησης των προαναφερθέντων κλινικών σημείων συμπεριλαμβάνεται στο παράρτημα του DSM-5).