Σχιζοφρενική διαταραχή

Το ελάχιστο απαιτούμενο χρονικό διάστημα παρουσίας οξέων ψυχωτικών συμπτωμάτων για να τεθεί η διάγνωση τόσο της σχιζοφρενικόμορφης διαταραχής όσο και της σχιζοφρένειας είναι ένας μήνας. Όμως το συνολικό απαιτούμενο χρονικό διάστημα παρουσίας των συμπτωμάτων για να τεθεί η διάγνωση της σχιζοφρενικόμορφης διαταραχής είναι οι έξι μήνες, ενώ για τη διάγνωση της σχιζοφρένειας απαιτείται διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών.

Στη σχιζοφρενικόμορφη διαταραχή δεν έχουν περιγραφεί γνωστικά ελλείμματα αντίστοιχα με αυτά που παρατηρούνται στη σχιζοφρένεια, π.χ. ελλείμματα στην ταχύτητα επεξεργασίας, στην εργαζόμενη μνήμη, στην προσοχή κλπ.

Στη σχιζοφρενικόμορφη διαταραχή, περίπου το 1/3 των ασθενών αναρρώνει πλήρως. Οι ασθενείς που αναρρώνουν επανέρχονται στο πρότερο επίπεδο λειτουργικότητας. Στην πλειοψηφία των λοιπών ασθενών, η διαταραχή εξελίσσεται σε σχιζοφρένεια ή σχιζοσυναιθηματική διαταραχή.

Μελέτες υποδεικνύουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης σχιζοφρένειας σε συγγενείς ασθενών με σχιζοφρενικόμορφη διαταραχή, κάτι που υποδεικνύει κοινό γενετικό υπόστρωμα.

Σε εμφάνιση εικόνας σχιζοφρενικόμορφης διαταραχής σε ασθενή με ελεύθερο ψυχιατρικό ιστορικό πρέπει να διερευνηθεί η ενδεχόμενη ύπαρξη υποκείμενου ιατρικού νοσήματος, π.χ. όγκος του εγκεφάλου, ενδοκρινολογικά νοσήματα, αυτοάνοσα νοσήματα κλπ. Σε ασθενείς με ιατρικό νόσημα που συνδέεται με την εκδήλωση ψυχωτικής συμπτωματολογίας χορηγούνται και πάλι αντιψυχωτικά φάρμακα, επιβάλλεται όμως η αντιμετώπιση του υποκείμενου ιατρικού νοσήματος.

Για τη διάγνωση της σχιζοφρενικόμορφης διαταραχής είναι απαραίτητη η παρουσία τουλάχιστον δύο από τα παρακάτω συμπτώματα: (α) Παραληρητικές ιδέες, (β) Ψευδαισθήσεις, (γ) Αποδιοργανωμένος λόγος, (δ) Αποδιοργανωμένη ή κατατονική συμπεριφορά, (ε) Αρνητικά συμπτώματα. Ένα από τα δύο συμπτώματα πρέπει απαραιτήτως να είναι ή παραληρητικές ιδέες, ή ψευδαισθήσεις, ή αποδιοργανωμένος λόγος.

Ένα από τα θετικά προγνωστικά χαρακτηριστικά της σχιζοφρενικόμορφης διαταραχής αποτελεί η εμφάνιση των ψυχωτικών συμπτωμάτων εντός 4 εβδομάδων από την πρώτη αισθητή αλλαγή στη λειτουργικότητα ή τη συμπεριφορά του ασθενούς.