Αντιμετώπιση αγχωδών διαταραχών

Ένδειξη για την αντιμετώπιση των αγχωδών διαταραχών έχουν τα αντικαταθλιπτικά. Τα αγχολυτικά (βενζοδιαζεπίνες) δεν συστήνονται για τη μακροχρόνια αντιμετώπιση του άγχους, λόγω του κινδύνου ανάπτυξης εξάρτησης.

Οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRIs), π.χ. εσιταλοπράμη, σερτραλίνη κ.ά., αποτελούν τα φάρμακα εκλογής για την αντιμετώπιση των αγχωδών διαταραχών. Αποτελεσματική είναι και η βενλαφαξίνη (SNRI). Τα τρικυκλικά αντικαταθλιπτικά (TCAs), π.χ. κλομιπραμίνη, αν και αποτελεσματικά έχουν πλέον αντικατασταθεί από πιο καινούργια φάρμακα όπως οι SSRIs, λόγω του καλύτερου προφίλ ανεπιθύμητων ενεργειών. Οι βενζοδιαζεπίνες (π.χ. αλπραζολάμη, λοραζεπάμη) χορηγούνται μόνον υποστηρικτικά και για σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να μειωθεί ο κίνδυνος ανάπτυξης εξάρτησης. Τέλος, υποστηρικτικά χορηγούνται και οι βήτα-αποκλειστές (beta–blockers) για των έλεγχο των σωματικών συμπτωμάτων του άγχους, π.χ. ταχυκαρδία, τρόμο κλπ.

Οι συχνότερες ανεπιθύμητες ενέργειες των SSRIs είναι γαστρεντερικές διαταραχές (ναυτία, έμετοι, διάρροια, δυσπεψία), νευρικότητα/άγχος ή καταστολή, αϋπνία, ζάλη, αδυναμία/κόπωση, κεφαλαλγία, ξηροστομία, δυσκοιλιότητα, εφίδρωση, σεξουαλική δυσλειτουργία κ.ά.

Οι περισσότεροι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης δεν έχουν ένδειξη για χορήγηση στην ειδική φοβία, π.χ. η σερτραλίνη ενδείκνυται στη διαταραχή πανικού και στην κοινωνική αγχώδη διαταραχή, η εσιταλοπράμη ενδείκνυται στη διαταραχή πανικού, στην αγοραφοβία, στη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και στην κοινωνική αγχώδη διαταραχή, η παροξετίνη ενδείκνυται στη διαταραχή πανικού, στην αγοραφοβία, στη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και στην κοινωνική αγχώδη διαταραχή κλπ. Η θεραπεία εκλογής της ειδικής φοβίας είναι η συμπεριφορική θεραπεία και ειδικότερα η τεχνική της θεραπείας έκθεσης.